| |
 | Dinsdagavondfilm Challengers (Luca Guadagnino) 4 **** UGC Antwerpen | DI 07/05/24 |
|
| Omschrijving : |  ‘Challengers’ met Zendaya: deze zomerfilm vol verlangen is een grand slam
Twee vrienden en speelse tennisrivalen vallen voor Zendaya in Challengers, een zweterige ménage à trois van Luca Guadagnino.
Ruben Aerts, 30/04/24 in De Standaard
Van Luca Guadagnino en met Zendaya, Josh O’Connor, Mike Faist
Duur: 131 min.
De zomer moet nog losbarsten, maar daar wacht Luca Guadagnino niet op. De Italiaan van Call me by your name jaagt nu al de temperatuur de hoogte in. Met Challengers harkt hij het gravel vlak voor een driehoeksrelatie die er bij momenten zo verhit en plakkerig aan toe gaat, dat elk bioscoopkaartje verplicht met een zweetband moest komen. Wat heeft hij een onweerstaanbaar zwoele intrige gedraaid. Zaalmeester, kan de airco aan?
Toch maar even de blote verwachtingen temperen. Challengers is geen film voor wie nu denkt dat de bioscoop plots tot een soort adult theater is herdoopt. Dat ligt niet in de aard van Guadagnino, een elegante filmauteur die altijd al meer had met de stijlvolle suggestie (en sappige perziken) dan met bloeiend naakt.
Stijl heeft Zendaya dan ook in overvloed. De actrice en het gezicht van gen Z speelt Tashi Duncan, een tennisbelofte van weleer die haar man Art (Mike Faist) naar de top coachte. Samen sieren ze tegenwoordig het soort metershoge reclame dat flatgebouwen inpakt. Maar zijn spel schiet nu al een poos tekort. “Wat is ervoor nodig zodat jij je zelfvertrouwen terugkrijgt?” En ze vleit zich dicht tegen hem aan met een blik waar je oren in zijn plaats rood van gaan gloeien.
Het antwoord blijkt eerder prozaïsch: een zogeheten ‘challenger event’, ook wel een competitie beneden zijn niveau. Makkelijke zeges moeten dus de klus klaren. Alleen treft Art aan de andere kant van het net Patrick Zweig (Josh O’Connor), ooit zijn jeugdvriend en haar ex.
Wie is wie?
Zo begint dit meesterlijke potje verwikkelingen, als een duel dat zijn inzet pas gaandeweg prijsgeeft. Daarvoor moet het wel eerst dertien jaar teruggaan in de tijd. Art en Patrick zijn twee frisse knapen van achttien. Al jaren beste vrienden en speelse rivalen. Broers lijken ze, zo onafscheidelijk en gelijkend als de twee zijn. “Wie is ook alweer wie?”, vraagt Tashi wanneer het eindelijk tot een officiële kennismaking komt — dat jonge tennisgeweld had elkaar vanop een afstand natuurlijk al langer in de gaten.
‘It’s gettin’ hot in here’ weerklinkt even later op de dansvloer. Tashi gooit de benen en de haren los, de twee weten niet waar ze het hebben. Patrick: “Zij mag me neuken met een racket.” Rustig aan, tijger.
De rol van Tashi is Zendaya – ook producente van de film – op het lijf geschreven. Met haar hele verschijning is ze de fatale vrouw die zich al op jonge leeftijd door niemand zomaar iets laat influisteren. Naast haar zijn zij nog meer jongetjes zonder weerwil. Maar achter die gelijkaardige trekken schuilen heel andere karakters. Even scherp als subtiel tekenen die zich af. O’Connor, bekend van The crown en nu ook te zien in La chimera, is op het eerste gezicht de aimabele bon vivant. West side story-belofte Mike Faist heeft als Art meer ernst en oprechtheid in zich. De ménage à trois van het verhaal valt samen met die van een cast die feilloos op elkaar inspeelt.
Dat de film het bronstige verlangen niet uit de weg gaat, mag duidelijk zijn. De hormonen gieren door de lucht als vuurvliegjes op een zomeravond. Grenzen en lichamen lijken erom te schreeuwen om opgezocht en afgetast te worden. Zo gebeurt het dat ze plots met z’n drieën op bed zitten — zij tussen hen in. De rivaliteit blijft even speels, en toch liggen de kaarten dertien jaar later helemaal anders.
Het verhaal springt heen en weer over die jaren. In deze bloedhete verhouding tussen drie radicaal verschillende karakters botsen loyaliteit, ambitie en arrogantie. Het tekent en hertekent niet alleen de onderlinge relaties, maar ook de toekomst.
Seks, of toch niet?
Eindelijk omarmt Hollywood opnieuw seks, zo kirde The New York Times het afgelopen weekend nog. Er is iets van, zelfs al zit er in deze film niet één seksscène. In Saltburn mocht Barry Keoghan onlangs ook al zijn lusten onbeschroomd botvieren. Het ene moment kronkelend op een pas gedempt graf, dan weer bloedgeil het badputje uitlikkend.
Voor Guadagnino hoeft het niet zo te bruuskeren. Het hoeft al helemaal niet expliciet. Hij schept meer plezier in de suggestie van strakgespannen rackets, ballen die met een knipoog in driehoekjes worden gelegd en uitdagend opgestoken bananen. In een verzengende fotografie van parelend zweet en van in spanning verwrongen gezichten.
De film dankt zijn uitgekiende regie aan de Italiaan, maar niet zijn foutloze scenario. Dat is van Justin Kuritzkes, een Amerikaanse toneelschrijver en romancier. Toevallig is hij de jarenlange partner van Celine Song, die recent diepe indruk maakte met haar autobiografisch geïnspireerde debuut Past lives. Ook daarin stond een liefdesdriehoek centraal (wat de internationale pers plots inspireert tot allerhande vergezochte verbanden). Maar zo fragiel en poëtisch als die film was, zo macho is nu Challengers. Deels is dat te wijten aan de context. Sport heeft immers al snel die rivaliteit en geldingsdrang die als typisch mannelijk wordt gezien. Zelfs al vond Kuritzkes zijn inspiratie in een spraakmakend duel tussen Serena Williams en Naomi Osaka uit 2019, naast de biografie van Andre Agassi.
Wat op het gravel gebeurt, blijkt maar een fractie van wat er werkelijk speelt. Spelers komen niet louter met het talent dat hen gegeven is. Ze komen met een rugzak die de hele match, zeg maar het hele klassement bepaalt. Dat is misschien geen openbarend inzicht, maar de film weet er wel op een meeslepende manier mee te scoren.
Challengers pakt uit als een zomerfilm die vol ondeugd, verlangen en ontnuchtering een puzzel legt waar je je met graagte twee uur lang aan overlevert. Zelfs als je geen bal geeft om tennis.
|
| Bijdrage : | op vertoon van je geldige Oeverlidkaart koop je van de verantwoordelijke een filmticketje dat € 8,50 kost i.p.v. het standaardtarief van € 13,60.
Na de film gaan we samen nog iets drinken in de buurt. |
| Afspraakuur : | 19u |
| Afspraakplaats : | UGC, Van Ertbornstraat 17, Antwerpen. Rechts van de kassa's!
|
| Wegwijzer : | Door het feit dat UGC gelegen is aan de Van Ertbornstraat 17, een zijstraat van De Keyserlei, is het zeer vlot bereikbaar met het openbaar vervoer (trein, tram, bus). Met je filmticket kan je ook goedkoper parkeren in de ondergrondse, bewaakte parking De Keyser aan de Van Ertbornstraat (net naast de inkom van de UGC. Slechts € 3 voor 3 uren!)! Valideer je parkingticket op de verdieping. |
| Aanvangsuur : | 19u15 |
| Info : | Luc F - 0484 98 38 37 - lucferny@hotmail.com. |
| of : | Ben VdP - 0470 90 24 73 - ben.vanderpoorten@skynet.be. |
| Wegwijzer : | UGC Cinema |
|
 |
vorige
print
