Maandag 22 januari 2024DI 23/01/24 Dinsdagavondfilm 'Io capitano' (Matteo Garrone) 4**** UGC Antwerpen    
 DI 23/01/24 Dinsdagavondfilm 'Io capitano' (Matteo Garrone) 4**** UGC Antwerpen  DI 23/01/24 Dinsdagavondfilm 'Io capitano' (Matteo Garrone) 4**** UGC Antwerpen
 DI 23/01/24 Dinsdagavondfilm 'Io capitano' (Matteo Garrone) 4**** UGC Antwerpen Magisch-realistische film ‘Io capitano’ kijkt naar migratie door de ogen van naïeve tieners
De Italiaanse Gomorra-regisseur Matteo Garrone kijkt voorbij de grenzen van zijn vaderland met Io capitano, een soms magisch-realistische film over de vluchtelingencrisis.
Ruben Aerts 09/01/2024 in De Standaard
Van Matteo Garrone en met Seydou Sarr, Moustapha Fall
Duur: 121 min.
Van Matteo Garrone zijn we het gewend dat hij de wurggreep van de maffia toont. In Cannes kreeg de Italiaan destijds de juryprijs voor Gomorra, zijn verfilming van Roberto Saviano’s onderzoek naar de Napolitaanse camorra. Met meer ruimte voor ontroering liet hij vijf jaar geleden in Dogman zien hoe de aimabele uitbater van een hondensalon klappen van de maffia moest incasseren. Ontkomen was er niet bij.
Maar geweld en afpersing hebben meer dan één gezicht. Met Io capitano kijkt hij naar een van de urgente vraagstukken van vandaag: de migrantenstroom naar Europa en zijn slachtoffers. Garrone begeeft zich op nieuw terrein met een bewogen film die in soms magisch-realistische droomscènes over de odyssee van twee jonge Senegalezen verhaalt. Zonder de hardheid ervan uit te ­buiten, toont hij hoe zo’n onwezenlijke tocht hen vergaat.

Groot avontuur
Dat hij hun leven in Senegal niet – typisch westers – tot een droef lot herleidt, valt meteen op aan de luchtige, zeg maar gerust opgewekte sfeer waarin we kennismaken met Seydou en Moussa, neven en beste vrienden. Tienerjongens zoals je die op elk continent vindt: koppig, lief voor hun omgeving en vreselijk ­naïef. Dat het hen ontbreekt aan ­wereldwijsheid zal hen duur komen te staan.
Op kousenvoeten biecht Seydou aan zijn moeder op hoe hij droomt van een leven in Europa. “Zovelen hebben het daar gemaakt en helpen nu hun familie hier.” Ze reageert boos, onderhuids is ze doodsbang. Dat hij zich niet zomaar op andere gedachten zal laten brengen, beseft ze zelf ook wel. “Weet je hoeveel mensen zijn omgekomen op zee?” Een traan rolt bijna onmerkbaar over haar wang. De energieke soundtrack doet je het voorval haast meteen vergeten, zoals ook Seydou de discussie gauw wil uitwissen. “Ik maakte maar een grapje.”
Garrone kijkt met Seydous naïeve blik naar die wereld, niet met de onze. De kijker weet wat hem boven het hoofd hangt, zijn moeder weet het ook. Maar hij wuift die verhalen weg. Hem wacht een groot avontuur, zo gelooft hij, en finaal een beter leven.

Luikenaar
De cineast baseerde de film op het migratieverhaal van een vijftal mensen dat de oversteek van Afrika naar Europa maakte. Een van hen is Amara Fofana, vandaag een Luikenaar die in 2014 vertrok uit Guinee en uiteindelijk in een boot met enkele honderden vluchtelingen de Middellandse Zee zou overvaren. Hij was toen amper zestien.
Vluchtelingendrama’s schrikken er zelden voor terug om snoeihard uit te pakken. Garrone weigert om zo de kijker voor zich te winnen. Hij verkiest empathie boven de confrontatie. Liever laat de Italiaan de ontzetting in de ogen van Seydou en Moussa spreken, dan dat hij het ­geweld in beeld brengt.
In Seydou Sarr en Moustapha Fall vond hij twee kerels zonder acteer­ervaring, die goed weten wat ze spelen. De twee spreken overwegend de West-Afrikaanse taal Wolof, voor Garrone zat er niets anders op dan te vertrouwen op hun ­lichaamstaal.
Io capitano vindt soms humor waar niemand die durft te zoeken – de paspoortcontrole op de grens met Libië krijgt onbedoeld iets hilarisch. Vooral is het een fragiele film die in zijn benadering van een heftige thematiek menselijkheid vooropstelt. Met warme kleuren schildert de filmmaker soms surrealistische taferelen. Wil je zo’n tocht over­leven, moet je al eens je toevlucht nemen tot je verbeelding.

Bijdrage: op vertoon van je geldige Oeverlidkaart koop je van de verantwoordelijke een filmticketje dat € 8 kost i.p.v. het standaardtarief van € 13,40.
Na de film gaan we samen nog iets drinken in de buurt.
Afspraakuur : 19u
Afspraakplaats : UGC, Van Ertbornstraat 17, Antwerpen. Rechts van de kassa's!
Wegwijzer : Door het feit dat UGC gelegen is aan de Van Ertbornstraat 17, een zijstraat van De Keyserlei, is het zeer vlot bereikbaar met het openbaar vervoer (trein, tram, bus). Met je filmticket kan je ook goedkoper parkeren in de ondergrondse, bewaakte parking De Keyser aan de Van Ertbornstraat (net naast de inkom van de UGC. Slechts € 3 voor 3 uren!)! Valideer je parkingticket op de verdieping.
Aanvangsuur : 19u15
Info : Luc F - 0484 98 38 37 - lucferny@hotmail.com of Ben VdP - 0470 90 24 73 - ben.vanderpoorten@skynet.be.