| |
| | Alhoewel die ochtend, 9 uur, de lucht er niet zo denderend uitzag, vertrokken we toch hoopvol richting Kluisbos in de Vlaamse Ardennen. Onderweg baande de zon zich toch een weg door het wolkendek en kwamen we goedgemutst op het vertrekpunt aan.
We begonnen met een dertien personen aan een klim en bereikten de top van de Kluisberg. Al snel werden de jassen uitgespeeld en wandelden we met een stevige tred in het spoor van gids Erik.
We wandelden door een zeer gevarieerd landschap. Eens het bos uit, doken we een nieuw bos in waar we temidden van het woud een soort blokhut ontwaarden. Ze bleek op slot maar we gluurden binnen en ontdekten er een sobere ruimte met haard in.
Wel gezellig en knus denk ik op een winteravond. Het bleek nog iets te vroeg om de picknick al aan te spreken en we beslisten om op een open en zonniger plek de magen te versterken. Na een half uurtje vonden we een romantische wei met gele boterbloemen ..een echt lieflijk landschap, zachtglooiend, een eenzame boom, een hert, wat kippen, koeien in de verte. We vleiden ons neer en in een heerlijk zonnetje aten we onze broodjes op. Na de zonodige plasstop trokken we verder. We zweetten regelmatig na een klim, we bliezen uit bij de afdaling. Een cafeetje dat open was, werd nog niet gevonden..dan maar verder. Erik ontpopte zich als verpleger en verzorgde plichtbewust de pijnlijke voetjes van Mariette.
Als de dapperste onder de Galliers zette zij moedig de tocht verder.
De vergezichten waren met momenten overweldigend. Onderweg kregen we ook het gezelschap van een Labrador die een eindje met ons meewandelde. Vanwaar hij kwam? Wisten we niet maar op een bepaald moment was hij ook verdwenen.
En toen kwamen we in het lieflijke kunstenaarsdorp Kwaremont toch een taverne tegen waar een pint, koffie, pannenkoek of ijs verorberd werden. De laatste 5 km konden we opgefrist aanvatten.
Na een laatste klim terug in het Kluisbos, bereikten we ons vertrekpunt. We hadden er toch een 20 km opzitten en de benen en voeten voelden dat toch een beetje. Nog een laatste afscheidsdronk op een terrasje in een hete zon als afsluiter. Moe en voldaan terug huiswaarts. De extra inspanning om vroeg op te staan die ochtend
was de moeite waard geweest.
Bedankt Erik voor de mooie dag. Bedankt ook weergoden om erbij te zijn. |
|
| |
|
 |
vorige
print
