| |
| | Een kerk... niet meteen de meest uitnodigende plek om een zaterdagmiddag door te brengen. Voor veel mensen is de kerk een plaats waar ze nooit of hooguit met de feestdagen komen. En toch was het leerrijk, interessant en zelfs een tikkeltje sportief. Tijdens en na de rondleiding weerklonken deze superlatieven.
Ik voelde mij het kuiken tussen de hoofdzakelijk vrouwelijk geïnteresseerden. Weinig interesse vanuit de mannelijke hoek.
Onze toer begon onder de kundige leiding van Alberto. De benen waren niet ingesmeerd maar toch begonnen we dapper aan de beklimming van de 700 trappen (in zijn totaliteit). De trap draaide en bleef maar draaien, hoger en hoger. Al te grote voeten moest je ook niet hebben want de treden waren vrij smal.
We kregen o.a. een bovenaanzicht van het orgel, zagen grote klokken boven en naast ons, wandelden over de zolder en opeens bevonden we ons in het ideale decor voor een aparte fuif. Boven de gewelven lagen houten loopbruggen. Onze fantasie sloeg op hol en iedereen zag een feestje hier wel zitten. Het nodige sfeerlicht, hier en daar wat decoratie en let' s hear some music, mr. DJ !
Een fantastisch uitzicht over Antwerpen en een stukje wandelen op het wel erg winderige dak behoorden ook tot de toer. Gelukkig was iedereen wel dik ingeduffeld.
De binnenkant van de kerk is dringend toe aan restauratie. De kleine kleurrijke muurschilderingen die we reeds konden zien, zagen er veelbelovend uit. En zouden de kerk wel eens een heel ander maar vooral warmer uitzicht kunnen geven. Het resultaat zal echter pas binnen 25 jaar te bewonderen zijn.
Een stukje informatie rijker, het vooruitzicht van stramme spieren op zondag ... zo eindigde deze rondleiding. Voor mij was het de eerste kennismaking met een Oeveractiviteit, maar zeker niet de laatste.
Heidi |
|
| |
|
 |
vorige
print
