| |
| | Zaterdag 25 mei, 10u samenkomst aan Berchem Kerk.Chris is druk in de weer en telt haar schaapjes regelmatig. Uiteindelijk zijn we er allemaal. Nu nog de verdeling over de auto's en vertrek naar Brussel. Het lijkt net of we zelf een studioafspraak hebben. Zou “de Rode Loper” voor ons uitgerold worden?
De aantrekkingskracht van TV en radio heeft ons in de ban. Ons voyeurisme gaat verder dan alleen voor de beeldbuis zitten. We willen ook graag weten wat er zich achter de schermen afspeelt. En misschien met wat geluk wandelen Herbert Flack, Peter Van Asbroeck of voor de heren, Anne Ceurvels en Pascale Bal voorbij. En wie weet gaan deze BV's dan nog enthousiast in op onze uitnodiging voor de Champagnefuif van Oever diezelfde avond. Maar “Dromen zijn bedrog” zingt Marco Borsato en dus stellen we ons best tevreden met de bedrijfsgids van VRT die ons met luide stem en kennis van zaken in een record tempo door het labyrint van het VRT-gebouw leidt.
De glamour die we verwachten is nergens te vinden. De VRT is een bedrijf waar hard gewerkt wordt en glitter en goud zie je alleen in je luie stoel thuis voor de beeldbuis. Zoals de bedrijfsgids het stelt :”alles is schone schijn”.
De studio's zijn klein en zonder verblindende spots liggen ze er donker en verlaten bij. Veel draden, veel apparatuur en ook van het decor zijn we niet echt onder de indruk.
“Wordt de Rode Loper hier opgenomen op een oppervlakte van 6 m²? “ stelt iemand. Daarop volgt dan de technische uitleg. De apparatuur in een aantal studio's zoals voor De Rode Loper en Koppen wordt vanuit de regiekamer naast de studio bestuurd. 4 à 5 technici volgen daar aandachtig de instructies van de regisseur op en met een joystick bedient de cameraman vanuit diezelfde regiekamer de camera's in de studio. Licht, geluid, opnames, alles gebeurt in deze kamer. In de studio zelf zit alleen de studiomeester die via computer de tekst om af te lezen aanbiedt aan de presentator van de show. Constante alertheid en bijsturing is noodzakelijk. Zonder moeite kunnen we ons inbeelden dat de zenuwen tot het uiterste gespannen zijn tijdens een directe uitzending.
Weersvoorspellingen gebeuren voor een uniform blauw doek dat later bij de montage weggefilterd wordt: “blue screen of chroma key” heet het in het jargon. Na het wegfilteren van de blauwe kleur kan elk ander beeld in de plaats geprojecteerd worden. Dat betekent ook dat, bijvoorbeeld onze weervrouw, Sabine Hagendoren geen blauw jurkje mag dragen, want ja, juist dit zou tijdens het wegfilteren kunnen verdwijnen en voor eigenaardige effecten zorgen.
Onze gids informeert ons verder: het TV-aanbod van VRT bestaat uit drie netten, TV1 en een tweede kanaal met Canvas en een jeugdnet, Ketnet.
Na de TV komt ook een bezoek aan de radio aan bod; Radio 1, Radio 2 , Radio Donna, studio Brussel en Klara, het zijn allemaal producten van onze VRT.
Wij stappen binnen bij Radio 2 en horen ter plaatse de opnames van de winnende nummers van de zaterdagse Top 30. Daarna volgt een nostalgische terugblik van de voorbije Eurosong festivals want diezelfde avond geven alle Belgische pronostieken een 12 aan onze eigenste Sergio. Terug in de tijd is “Non Ho l'Eta” van Cigliola Cinquetti uit 1964 ontegensprekelijk nog nummer 1. Even tijd voor een groepsfoto met het logo van Radio 2 op de achtergrond.
En dan heeft onze gids nog “een specialleke” voor ons in petto. Weer gaat het trap op, trap af, deur open, deur dicht en plots staan we in de studio met de decors voor FC De Kampioenen. En daar voelen we ons echt thuis. Zo herkenbaar is het salon van Boma, het café van Pascale Crucke. We willen ons bijna neervleien op de stoelen en een pintje bestellen. Een pintje dat zou nu echt wel smaken na de vermoeiende tocht door de wandelgangen van de VRT. Chris is onmiddellijk bereid de rol van waardin op zich te nemen, maar we worden teruggefloten door onze gids :”niets aanraken, de set staat klaar voor de opnames van maandag, hier mag niets veroeren”. Ongerust wacht ze tot we met z'n allen weer buiten zijn.
“Nemen ze hier vrijwilligers aan?” klinkt het uit onze rangen.
“Hoezo?” vraagt de gids.
“Ik zou hier graag voor niets willen werken.”
.. En deze vraag vat dan misschien de macht en het magnetisme dat TV en radio op ons uitoefent samen. Gratis, voor niets willen betrokken zijn bij al wat de media te bieden heeft. Maar wat als de droom realiteit wordt?
Diane |
|
| |
|
 |
vorige
print
