| |
 | Vrijdag |
|
| | Vrijdag komen Nadine en ik al rond 11u aan. We zijn veel te vroeg maar mogen dadelijk onze kamer in. Na ons geïnstalleerd te hebben, gaan we eerst lekker eten.
Vrij snel kunnen we al bekenden en nieuwe gezichten begroeten die ook hun hongerige magen komen vullen. Na nog een heerlijke sabayon met kriekenbier is het tijd om wat zeelucht te gaan opsnuiven en de calorietjes er weer af te wandelen. Samen met Raf maken we een eerste strandwandeling. Er is niet zoveel wind aan het water en we hebben er deugd van.
Nadien gaan we nog iets drinken waar Johan, Lucia en nog anderen ons vergezellen. Ondertussen is het beginnen regenen. Maar het weer kan ons echt niet deren. Na onze dorst te hebben gelest trekken we terug richting hotel om ons klaar te maken voor het avondeten.
We verzamelen in het salon waar we aperitieven. Het blijkt al snel gezellig te worden gezien het gelach en ook de wat serieuzere gesprekken. Om 19u30 kunnen we aan tafel waar we genieten van een voortreffelijke maaltijd. Nadien zakken we terug af naar het salon. Er wordt verder gebabbeld, gedronken en plezier gemaakt tot in de late uurtjes. |
|
| |
| Zaterdag |
|
| | Zaterdag begint natuurlijk met een uitgebreid ontbijt. Wat een eetlust door al die zeelucht! En door al het lekkers wat er voorradig is!
Raf, Sonja en Karine gaan een fietstocht maken.
Om 10u begint onze wandeling. Eerst onze wandelschoenen en jas aantrekken en dan onze drankjes, fruit en snoepje halen bij Pieter. Wat wordt er toch goed voor ons gezorgd!
Een aantal mensen blijven op de dijk wandelen. De meerderheid trekt het strand op voor een fikse strandwandeling. Het wandelen op het strand is iets bijzonder. Aan de éne kant de weidsheid van de zee en aan de andere kant land, soms afgeschermd door duinen. Heerlijk uitwaaien, genieten van de ruisende golven en de heerlijke rust in deze periode. Soms heb je het idee eigenaar te zijn van het strand. Niemand te bespeuren. En dan plots toch weer mensen en ook een aantal ruiters. Het is prachtig om zien.
Na een fikse strandwandeling ontmoeten we de rest van de groep en trekken we de Zwinduinen en –polders in, een natuurreservaat dat misschien iets minder bekend is dan zijn grote broer het Zwin maar zeker even interessant. Het duingebied vormt de overgang tussen zee, strand en polder.
Vochtige duinweiden, duinbos en schrale duingraslanden wisselen elkaar af. Ook zien we Schotse Hooglanders die in natuurgebieden als grote grazers worden ingezet. Ze zijn wel mooi met hun lange haren en lange horens.
We wandelen over de Polderdijk waar een stevige wind staat.
En dan is het lunchtijd. Ook Raf, Sonja en Karine zijn van de partij. Zij hebben er al een stevige fietstocht op zitten.
Na onze honger te hebben gestild wandelen we verder. We wandelen langs de Kalfmolen, één van de weinige overblijvende windmolens. De molen werd opgetrokken in de 17de eeuw. Ooit moeten er in het polderlandschap talloze windmolens hebben gestaan.
We passeren eveneens de golfterreinen en gaan nog iets drinken in Put 19, een gezellige bruine kroeg. In het Zoute bestaat de golf uit 19 holes in plaats van 18, zoals de meeste golfterreinen. Vandaar de naam “Put 19”.
Nog even doorstappen en we komen voldaan terug aan in het hotel waar een heerlijk bad ons opwacht. Na een opfrisbeurt en één of meerdere aperitiefjes verplaatsen we ons naar het restaurant waar we weer een heerlijk 3-gangenmenu krijgen voorgeschoteld. Deze keer varkenswangetjes met frietjes op het menu.
Nadien zakken we opnieuw af naar het salon. De stemming zit er al snel overal goed in. Gesprekken doorspekt met lachsalvo’s en schaterbuien, gezelschapsspelletjes, onwijs gezellig, memorabel leuk.... Er wordt ons zelfs gevraagd om wat stiller te zijn. Alle ingrediënten voor een mooie laatste avond. |
|
| |
| Zondag |
|
| | Zondagochtend komt langzaam maar zeker iedereen opdagen voor het ontbijt. Opnieuw keuze alom zodat we met een goed gevulde maag kunnen vertrekken. Maar eerst ons voorzien van onze drankjes, fruit en snoepje. Bedankt Pieter en Nicole!
Raf, Sonja en Karine springen weer de fiets op. Wij knopen onze veters vast voor een geleide architecturale wandeling door Duinbergen.
Twee gidsen laten ons kennismaken met de verschillende bouwstijlen en de mooiste en meest charmante plekjes van Duinbergen. In de duinen tussen Knokke en Heist werd ruim 100 jaar geleden gestart met de uitbouw van een nieuwe badplaats volgens het concept van Jozef Stübben, een Duitse urbanist. Duinbergen werd een oase van rust tussen het bruisende Albertstrand met zijn drukke uitgangsleven en het levendige familiale vakantieoord Heist.
Na de wandeling trekken we verder richting Heist waar we gaan lunchen. Voor een laatste keer allemaal gezellig samen. Ook Raf, Sonja en Karine vervoegen ons. Na het eten vertrekt er al een deel naar huis. De rest blijft wat rondhangen.
Nadine, Maria, Ria en ik wandelen terug naar Knokke om even te gaan winkelen. Nadien vertrekken Maria en Ria huiswaarts terwijl Nadine en ik voor de allerlaatste keer gaan genieten van een heerlijke sabayon met kriekenbier. Spijtig dat we Raf, Nicole en Pieter niet hebben zien voorbij wandelen. Ze hebben wat gemist!
Rond 18u30 vertrekken dan ook wij met spijt huiswaarts.
Ondanks het grijze wolkendek en de zeer slechte weersvoorspellingen hebben we bijna geen regen gezien. Enkel vrijdagnamiddag liep het even fout.
Er waren veel leuke en hilarische momenten. Dan denk ik aan Raf die ook zo’n ludieke kaart van de Point de Vue wou hebben die beneden aan de wc’s stonden. Vooral de kaart met 2 paar voeten onder een dekbed met de tekst “voulez-vous coucher avec moi ce soir…..
Ocharme Raf, het was wel beneden waar al de ludieke kaarten stonden. Niet boven op de gehandicapten wc. Maar we hebben ze je allemaal bezorgd. Ook de foto met het verwonderde apengezicht.
Nadine die steeds maar riep “hedder douwe mannen, hedder douwe…..anders marcheert den appareil niet”. En de mannen “douwde hedder” met als resultaat hele mooie foto’s.
En dan de wangetjes van Jan. Je had zijn gezicht moeten zien toen bleek dat dat heerlijke bord met stoofvlees varkenswangetjes waren. Het idee alleen al. Hij wilde zelfs niet proeven. We hadden beter niets gezegd. Hier zeggen ze “het zit tussen de oren Jan, het zit tussen de oren…..” (zitten daar de wangetjes ook niet?). Ik ben er zeker van dat hij, als hij ze geproefd had, zijn bord zelfs had willen uitlikken maar uit schaamte het niet zou gedurfd hebben. Maar niet getreurd, een aantal onder ons hebben zich Jan zijn malse wangetjes laten smaken! |
|
| |
| Slotwoordje |
|
| | Het was keigoed, super plezant en heel gezellig,
een toffe groep,
mooie wandelingen,
lekker eten en drinken, niets te kort,
iedereen heeft zich keigoed geamuseerd,
het was super goed georganiseerd
en we willen allemaal opnieuw op weekend!
Bedankt aan iedereen die erbij was en er een fantastisch weekend van maakte!
Rita |
|
| |
|
 |
vorige
print
