| |
| | Na jaren lid van Oever, eindelijk eens mee naar de Franse Alpen, naar Valmorel!
Ik wist dat ik in goede handen ging zijn als ik las dat Marianne onze “leidster” zou zijn. Haar “no-nonsens” aanpak ligt me wel.
Zaterdag kwamen we met 30 Oevermensen aan, waaronder 6 “straffe” fietsers die er de eerste dag onmiddellijk invlogen en de Col de la Madeleine trotseerden (de éne al wat vlotter dan de andere)!
Wij zijn echt trots op hen: zo klimmen in zo’n hitte !!! Want warm was het …
De rest van de groep ging voor een zeer mooie inloopwandeling via het dorpje Valmorel dat ons trouwens aangenaam verraste door zijn autovrije winkelstraat met de nodige terrasjes.
De maandag kwam het echte wandelwerk: naar de Col de la Madeleine .
Eerst een stukje met de kabellift, dan een serieuze klim van 300 m en dan een prachtige lange afdaling. Behoorlijk pittig, maar ja, daar kwamen we ook voor hé?
Ik genoot van de fantastische zichten en de besneeuwde Mont Blanc was de meest gefotografeerde berg van de dag. Leen is er zelfs aangeweest (bewijs op foto)!
Dinsdag was de “rafting day”. 15 Oevermensen werden verkleed zodat ze incognito het wilde water konden trotseren.
Brigitta vertelde dat, de op zijn speciale manier Nederlands sprekende, Henri zijn best deed om het een ietsje spannender te maken. Hij verzon moeilijke manoeuvers zodat zeker iedereen een douche kreeg. Bij voorbeeld, bij de ”salle à manger” moest iedereen “tout en avant” om water te kunnen “eten”.
De mensen die het liever wat rustiger deden, gingen zwemmen in het dorp of in een meer, deden een collentocht per auto of lummelden wat ter plekke .
Donderdag gingen we met z’n 11 een canyoning doen, met 3 privé fotografen die langs de kant hun leven waagden voor enkele snapshots.
Het aankleden was al een hoogtepunt: Francis, onze gids, trok en sleurde tot alles perfect zat. “Vinde gij mijn gat niet te dik in dit pak?”
Watervallen, springen, douchekes onder rotsen, glijbaan, aan onze gordel in ’t water gecatapulteerd worden, rapellekes, onder 1 rots door die onder water stond…
En als mooi einde: plat dobberend mee met de stroom van de rivier!!!
Enkele heeeeeeeeel dapperen deden extra sprongen van nog hogere rotsen en spectaculaire salto’s.
Donderdagavond, na de bbq, kwam de totale verbroedering: Oever zingt !!!
Nadine zorgde voor een fantastische avond.
Samen kwelen, inclusief de crew en de andere hotelgasten. Zelfs “les Liégeois “ die jaloers waren op de mooi geschreven aankondigingen van Marianne en er zelf ook één naast hingen.
Zij hadden hun zangtalent al elke avond bewezen door hun lijflied “Joyeux anniversaire” te brullen. Niet voor iedereen was dit leuk in het drukke, overvolle, lage restaurant vol pratende mensen …..
Gelukkig voor ons waren er de dochters van Leen en Mieke die gingen parapenten zodat wij allemaal met spanning hun vlucht konden volgen.
Den bloemekee: vrijdag de beklimming van de Crève tête: 2350 m, met wandeling over de 3 bergkammen.
Een picknick met een zicht van 360° op de bergen (ook de Mont Blanc).
Ondertussen hadden onze privé gidsen Via Ferrata, nl Dami en Steffi (voor de meisjes althans), slechts 1 enthousiaste pupil die trouwens genoot van de aandacht en complimentjes.
Het was fantastisch om zo gezekerd de flank van de berg te beklimmen langs kabels, ladders, voetsteunen en handvaten.
2 chaperonnen volgden alles vanop veilige afstand.
Nog even een randopmerking:
we hadden 2 dokters bij maar het “betere zuigwerk” werd wel gedelegeerd.
Dankzij onze “lijdster” Marianne hadden wij een deugddoende, ontspannende, leuke, sportieve, gevarieerde vakantie.
MERCI
Sa LUT |
|
| |
|
 |
vorige
print
