| |
| | Vrijdagavond, na een vlot ritje komen we op het gezochte adres, weliswaar een rond punt verder dan beschreven.
Een heel gezellige restaureerde boerderij wachtte op een meute wilde boerendochters en -zonen van Oever.
Iedereen trok op tijd naar zijn slaapplaats, de éne al wat comfortabeler dan de andere.
Carlos en zijn baasje lagen gezellig in de grote suite (salon) en de anderen “gezellig met zijn vieren”. Wij kregen een “TWIJFELAAR” toegewezen, waarschijnlijk in de vroegere kamer van de herenboer.
Die TWIJFELAAR heeft uiteindelijk heel ons weekend bepaald.
Gaan we wandelen of fietsen?
Natuurlijk gaan we mee met de fietsgroep, bergje op en af, met ’s middags als beloning een Iers Café in Mesen. Wisten jullie…..? Nee, ik ga het allemaal niet vertellen, jullie moeten er zelf eens naar toe gaan, de baas vertelt jullie met veel animo over de gevolgen van de “Grote Oorlog” alsof hij er zelf bij was. Gelukkig waren de wandelaars en de autotoeristen van het Oevergezelschap er ook bij, zij weten er dus ook alles van.
Hup, met wat cider in ons bloed zetten we de tocht verder, het kan niet ver meer zijn, want daar is de Kriekstraat al. En we logeren in een zijstraat ervan.
“Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen…” moet constateren dat de Kriekstraat zo lang is als de Bredabaan. Ook hier duikt de TWIJFEL weer op, stappen we af en gooien we onze fiets in de gracht naast de vettige polderklei, of houden we vol?
Over de velden lokt de geur van pannenkoeken ons toch naar de boerderij.
Enkele “diehards” beklimmen nog even de Kemmelberg, de éne groep met de fiets en de andere met de auto. Deze keer GEEN TWIJFEL …
Ondertussen had Patrick met zijn keukenmeiden en boerenknechten voor een lekkere maaltijd gezorgd.
Twee soorten stoverij: paardje en varken, NIET TWIJFELEN, allebei heel lekker.
Niet te zat en op tijd duiken we de TWIJFELAAR in.
Volgende morgen lang GETWIJFELD of we op zouden staan of niet, tot ongeruste zielen ons komen zoeken, want beneden staat weer zo’n overheerlijk Oeverontbijt klaar.
Met z’n allen hebben we dan een heel mooie wandeling, op en rond de Kemmelberg gedaan met de nodige stops onderweg.
En toen was het weer gedaan, vlaaien eten, TWIJFELEN : kriekskes, appel, of…, inpakken en wegwezen.
Wat gaat de tijd toch snel, dat leidt GEEN TWIJFEL als je met zo’n plezante groep op stap bent.
Bedankt Pieter en Nicole! Als jullie nog eens een weekend organiseren met zo’n smal beddeke, schrijven WIJ als eersten in. |
|
| |
|
 |
