Login 
banner
 
 
 
 
Oever !? Activiteiten Nieuwsbrief Ledenluik
   Deze week
   Op datum
   Deze maand
   Ook voor Niet-leden
   Periodieke activiteiten
   Op soort
   Zoek activiteiten
   Reservatieregels
   Fuiven
   Weekends en Reizen
   Afspraakplaatsen
   Carpooltarieven
   Verslagen
   Annulatievoorwaarden
 
  U bevindt zich hier Activiteiten U bevindt zich hier Deze maand terug vorige   afprinten print
delen mail
 
NIEUWSBRIEF
Verzend  Alleen link
ACTIVITEITEN
 December 2022pijl r
madiwodovrzazo
   1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
MEEST GELEZEN
Oever !?
Deze week
FUIVEN Singles
Activiteiten
Foto's
Nieuwsbrief
ZOEK op oever.be
google-logoOk
Oever activiteitentitel
subtitelActiviteiten op 20 December 2022
 
OverzichtVolgende maand

 
 
Dinsdagavondfilm De acht bergen (Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch) 4* UGC AntwerpenDI 20/12/22
Omschrijving :foto bij activiteit‘De acht bergen’ scheert hoge toppen
Met De acht bergen hebben Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch een duizelingwekkend mooie film gemaakt. Na een heel sterk najaar voor de Vlaamse film is dit de piek op de boom.
Jeroen Struys, DI 13/12/22 in De Standaard
De acht bergen is een bekroning van een uitmuntend jaar voor de Vlaamse film, dat begon met twee prijzen in Cannes: de Grand Prix voor Close en de Juryprijs voor De acht bergen. Afgelopen najaar bewees de Vlaamse film ook meer dan ooit sterkhouder te zijn van de bioscopen: op een gegeven moment ging 60 procent van de kassa in Kinepolis naar Vlaamse films.
De reikwijdte is ook mooi geëtaleerd: van een Vlaamse natuurdocumentaire (Onze natuur) langs een volbloed Vlaamse film (Zillion) tot een internationaal gelauwerde auteursfilm (Close). Adil El Arbi en Bilall Fallah pakten dit jaar uit met een Disneyreeks (Ms. Marvel) én een Vlaamse film die zich afspeelt in Syrië (Rebel). Allemaal kassuccessen, met als topper 500.000 bezoekers voor Zillion – en de teller is nog niet gestopt. Hoezo discrepantie tussen pers en publiek?
Nu is De acht bergen in feite geen Vlaamse film: het is een Italiaanse film, als Italiaans-Belgisch-Franse coproductie, met een Italiaanse hoofdproducent. Dat is de schoonheid ervan. Vlaamse filmmakers zijn internationaal doorgebroken en zijn internationaal gaan denken. Ze reizen en ze komen terug met een parel als De acht bergen.

Kamperen op grote hoogte
Het doet je afvragen: wie zal er het meest hebben geleerd, hij die de ene grote berg beklimt, of hij die telkens een nieuwe berg, telkens een nieuwe uitdaging, telkens nieuwe horizonten zoekt? Dat is meteen ook de centrale filosofische mijmering in De acht bergen, de film die Charlotte Vandermeersch en Felix van Groeningen draaiden naar het gelijknamige boek van de Italiaanse schrijver ­Paolo Cognetti. In het Italiaans klinkt alles beter, maar Le otto montagne is een nieuw hoogtepunt in de menslievende, levensvierende cinema van Van Groeningen.
Voor hem is het zijn zevende berg, sinds hij debuteerde met ­Steve + Sky. Net als de hoofdfiguur in De acht bergen ging hij het na de ­internationale doorbraak met The broken circle breakdown verder zoeken. Het onvolprezen, misschien zelfs verguisde Belgica werd zijn voorlopige afscheid aan de vaderlandse cinema, waarna hij vertrok naar de VS voor Beautiful boy. En toen kwam dat Italiaanse boek op zijn pad, via een Italiaanse producent. En de coronacrisis.
Charlotte Vandermeersch, actrice en theatermaakster met eigen verdiensten, had haar partner eerder al geholpen bij het scenario van The broken circle breakdown. Tot elkaar veroordeeld in een lockdown sloegen ze aan het schrijven en ontdekten ze dat ze deze film samen moesten maken. Ze trokken met hun zoontje in een camper naar de Italiaanse Alpen, om er op grote hoogte het verhaal te filmen op de plek waar Cognetti de inspiratie had gevonden.
Van Groeningen nam nog in­timi mee: chef fotografie Ruben ­Impens en monteur Nico Leunen gaan al mee sinds zijn (en hun) debuut Steve + Sky. De film speelt zich volledig af in Italië in het Italiaans, met in de hoofdrol Luca Marinelli, die drie jaar geleden al hoge toppen scheerde in Martin Eden, een film die iedereen had moeten zien maar niemand zag.
Filmen op grote hoogte – tot meer dan 4.000 meter – kwam niet zonder uitdagingen. Impens stond voor zijn meest am­bitieuze werk ooit en filmde op een gletsjer, uit een ­helikopter, in weer en wind en ’s nachts met amper licht. De scène waarin een vader en zoon over een bergkam rennen is adembenemend werk van de man die vorig jaar in de kijker liep met Gouden Palmwinnaar Titane. Ook voor hem is België te klein ge­worden.
Hun meest choquerende ingreep was om in een bijna vierkant formaat te filmen. Dat is tegen­intuïtief: bergpanorama’s smeken om het horizontale bioscoopscherm. Maar de keuze klopt. Het is een vormelijke daad van antiromantiek, passend bij een film die gaat over hoe een stadsjongen zijn vriend heeft vastgezet in een romantisch, al te beperkend kader. Tegelijk heeft het ook iets van een vintage postkaartje, en plaatst het de hele film in een nostalgisch kader. Het is dan ook de terugblik op een jeugd. Het vierkante beeld dwingt je scherper te kijken, en zelf via verbeelding aan te vullen wat buiten beeld blijft. De bergen in je hoofd zijn altijd nog hoger.

Romantiek
Pietro is een stadsjongen die met zijn ouders op vakantie gaat in de Italiaanse Alpen, in een dorp waar ooit 183 mensen woonden en vandaag veertien. De leegloop van het Italiaanse platteland is een van de achtergronden van dit verhaal. Als Pietro niet met zijn vader bergtoppen beklimt, speelt hij met Bruno, de zoon van een stugge alpenboer. Bruno lijkt gedoemd om in de voetsporen van zijn vader te treden. Wanneer hij een ontsnappings­mogelijkheid ziet, is het uitgerekend Pietro die hem tegenhoudt: ‘Wat is er mis met het hoeden van koeien en geiten?’
Voor Pietro is het leven in de ­bergen een en al Romantiek met grote R. Maar voor Bruno is het hard labeur, zonder toekomst. Voor Pietro zijn de bergen escapisme uit het dagelijkse leven, terwijl de bergwanden voor Bruno een ­gevangenis vormen. Die tegenstelling is de scherpe vondst waarmee Cognetti en ook de filmmakers zich onderscheiden van een zichzelf verheerlijkende romanticus als Sylvain Tesson. De Franse schrijver van Zes maanden in de Siberische wouden en De sneeuwpanter is een 19de-eeuwer in het diepst van zijn gedachten, een escapist die de verwoesting aanklaagt van de natuur die hij zelf bezoedelt – en daar niet de ironie van inziet.
Dan is De acht bergen slimmer, en ook eerlijker. Van Groeningen en Vandermeersch uiten zich als ­romantici – op het hippie af – maar niet zonder zelfreflectie. Wanneer Pietro volwassen is, wordt hij door het leven teruggeroepen naar de bergen van zijn jeugd. Zijn over­leden vader heeft hem een hoop stenen achtergelaten en Bruno heeft zijn vader beloofd om er met Pietro een huis van te bouwen. Zelfs dan nog voelt Pietro de behoefte om zijn geluk elders te zoeken – hij reist ervoor tot in Nepal. Het is de vloek van de verloren, moderne mens: steeds zoekende, zonder gids en zonder bestemming.
Het is het soort grootse verhaal waar Van Groeningen van houdt, omdat het hem in staat stelt de emoties te verdiepen met de tijd – net zoals in The broken circle breakdown en Beautiful boy. Het zal ongetwijfeld weer hoofdbrekens hebben opgeleverd voor Nico Leunen om in de montage een tempo te vinden en een verhaal te vertellen dat je raakt zonder dat je het aanvankelijk merkt. Sommigen zullen dit nodeloos trage cinema vinden en met 2,5 uur nemen de regisseurs er ook hun tijd voor. Maar tijd is net waar het allemaal om draait. Zoals een gletsjer water uit het ver­leden vasthoudt en langzaam vrijgeeft, zo worden hier herinneringen naar boven gehaald en doet de tijd zijn onafwendbare werk. ‘Ik had het gevoel dat ik alle belang­rijke momenten had gemist, terwijl ik bezig was met zulke futiele dingen dat ik ze me niet eens meer herinner.’
Herkenbaar, zo aan het eind van het jaar. Le otto montagne is een film om het jaar in schoonheid af te sluiten.
Van Charlotte Vandermeersch, Felix van Groeningen en met Luca Marinelli, Alessandro Borghi
Bijdrage : op vertoon van je geldige Oeverlidkaart koop je van de verantwoordelijke een filmticketje dat normaal € 7 kost i.p.v. het standaardtarief van €12,35.
Na de film gaan we samen nog iets drinken in de buurt.
Afspraakuur :19u40
Afspraakplaats :UGC, Van Ertbornstraat 17, Antwerpen. Rechts van de kassa's!
Wegwijzer : Door het feit dat UGC gelegen is aan de Van Ertbornstraat 17, een zijstraat van De Keyserlei, is het zeer vlot bereikbaar met het openbaar vervoer (trein, tram, bus). Met je filmticket kan je ook goedkoper parkeren in de ondergrondse, bewaakte parking De Keyser aan de Van Ertbornstraat (net naast de inkom van de UGC)! Valideer je parkingticket op de verdieping.
Aanvangsuur :20u
Info :Luc F - 0484 98 38 37
of :Ben VdP - 0470 90 24 73
Wegwijzer :UGC Cinema
 Top
Laatste wijziging: 14/03/2024 16:24:34 (code=vl202)    
 
© Oever V.Z.W. Durentijdlei 52, 2930 BrasschaatGSM 0478/54 54 54 | pieter@oever.be