| |
| | Naar jaarlijkse traditie verzamelden 44 Oeverleden zich ditmaal in de jeugdherberg van Cochem voor de wandelweek tussen Kerst en Nieuw.
Na een snelle kennismaking met de luxe-slaapkamers en mekaar verdeelt in twee groepen, “die van de korte wandeling” en “die van de lange wandeling”, vertrokken de Watjes voor een eerste verkenning van het grondgebied Cochem. Na een vlotte beklimming van de bijna in de wolken reikende rotskam met daarop “de burcht” uit de jaren stillekes konden we prachtig de Mosel-kronkel bewonderen met aan weerszijden Cochem-city. Afgedaald tot in de diepste “kelder” genoten we van een eerste Glühwein of Mosel wijntje kwestie van ons direct te integreren en aan te passen aan de gebruiken van de streek. Volledig aangepast, tijdig, vrolijk (maar veilig) thuis (voor drie dagen) voor een lekker avondmaal. Groot was onze verbazing te vernemen dat de Macho’s zich met hun diesel-aangedreven voertuigen luxueus hadden verplaatst naar een in de bergen gelegen vlakte om een platte wandeling te maken van een bescheiden aantal kilometers … ‘warmlopen’ noemt dat in het vakjargon……
De nacht en de weergoden brachten een flink pak sneeuw (bij gebrek aan een lintmeter, schat ik 10 cm.) Na een stevig ontbijt, voorzien van een lunchpakket vertrokken we quasi gelijk verdeeld in Watjes en Macho’s voor onze eerste wandeldag.
Fel gehinderd door de verse sneeuwlaag, na zoeken, vallen en opstaan, ons in evenwicht houdend vastklampend aan wijngaardstruiken bereiken we na een broodnodige tussenstop in de plaatselijke herberg van Valwig toch de top Valwigberg waar we op krachten komen en ons lunchpakket verorberen met een ter plaatse voor ons bereid curry soepje of stevige pint Bitburger. Na kilometers ondergesneeuwde, moeilijk begaanbare wegen bereiken we de uitkijkhut die een spectaculair uitzicht biedt op Cochem en zijn burcht . Snel dalen en op tijd thuis (voor drie dagen) om gedoucht met een cocktail (ook heel lekker naar het schijnt) in de hand de Macho’s te verwelkomen …….. Afgepeigerd, iets van 20 km brabbelend (wat bij gebrek aan een lintmeter niet na te gaan is natuurlijk) geen ‘pap’ meer kunnende zeggen (ik heb het in ieder geval niet gehoord) vallen ze bij bosjes de jeugdherberg binnen aansluiting zoekend bij de Watjes ……..Na een warme douche en een goeie maaltijd piepen ze al anders (stijging van het macho gehalte zal dat in het vakjargon noemen zeker)……..
Dag twee vertrekken we, mits enkele wissels tussen de twee groepen, elk weer voor onze wandeling …..
De Watjes (waar ik maar al te graag toe behoor) laten de stoeltjeslift (waar de meeste doorsnee toeristen gebruik van maken) links liggen en vangen de klim aan, … onderweg genietend van het zicht op een kudde everzwijnen en een roedel herten en berggeiten (spijtig voor die beestjes verblijven ze in het plaatselijke wildpark). Door de enorme sneeuwvlakte waar geen onderscheid meer is tussen weg of berm leiden de jongere Watjes de iets minder jonge soortgenoten tot het plaatselijke hotel/café waar we prompt geweigerd worden, maar we vinden gelukkig onderdak in de plaatselijke herberg waar we ons tegoed doen aan ons lunchpakket en de plaatselijke soepen, koffie, thee of andere brouwsels. Aangesterkt vangen we de lange terugtocht aan, onderweg genietend van mooie vergezichten tot we de spectaculaire afdaling aanvangen….. het pad is op sommige plaatsen maar goed een halve meter breed schat ik (bij gebrek aan een lintmeter) en ook spekglad. Enkelen hebben het ontzettend moeilijk, maar ze vermannen zich en geraken allemaal veilig en wel beneden. Enkelen onder ons hebben nog de moed om tot in de kelder te gaan om de wandeling af te sluiten met een wijntje al of niet glühwein de anderen snakken naar een warme douche in de jeugdherberg.
Beste lezer, je zult je wel afvragen wat deden ze ’s avonds …… om dat te weten moet je maar eens meegaan …… kan je, je kennis testen met quizzen, weerwolven, wie ben ikke …….of kaarten of aan de bar filosoferen en de wereld verbeteren.
De laatste dag, van vertrek, begeven de moedigen die nog willen of kunnen wandelen zich voor een vlakke wandeling rond Illrich , de anderen willen nog een laatste bezoekje brengen aan Cochem zelf en enkele vertrekken reeds richting België een beetje afgeschrikt door de slechte weersvoorspellingen die ons hebben bereikt. De wandeling (met een mengeling van Watjes en Macho’s) verloopt volgens planning en na een uurtje of twee fiks doorstappen bereiken we de herberg waar we ons tegoed doen aan ons lunchpakket en lekker warme soep of koffie ……Na het afscheid rijdt iedereen naar huis of Cochemwaarts om de achterblijvers op te halen …..
Ikzelf ga naar Cochem , na een laatste bezoek aan de kelder voor een afscheidsdronk starten we om 16.00 u voor de rit naar huis die in België flink bemoeilijkt wordt door het winterse weer, verschillende kilometers worden afgelegd tegen 50 en minder km/u. Na iedereen veilig afgezet te hebben kom ik om 00.30 u thuis .
Een uurtje later net voor het slapen bedenk ik : “Wat zouden de Watjes zijn zonder de Macho’s en omgekeerd , met wie zouden ze zich moeten meten ???” Is het niet zo dat de super intelligentie van de beroemde Sherlock Holmes pas echt goed tot zijn recht kwam doordat de ietwat stuntelige assistent WATson hem gewoonlijk op het juiste pad naar de oplossing zette?
Wat er ook van is denk je een watje of een macho te zijn …..het Winterwandel Midweek van Oever is een aanrader voor ieder kunnen….. voor mijzelf weet ik dat ze me nu al mogen noteren voor de editie 2006. |
|
| |
|
 |
vorige
print
