| |
| | Ondanks het slechte weer op zaterdag, konden we op zondag toch starten onder een lentezonnetje. Nou ja starten, drie Oeverleden stonden een schiereiland te ver, op Schouwen-Duiveland ipv Walcheren. Enige moeilijkheid voor de verantwoordelijke om de verloren schapen te loodsen was het feit dat deze mensen totaal niet wisten waar ze stonden, nou ja in Nederland dat wel!
Bovenop de Veersegatdam waaiden alle tien Oeverlden bijna weg, op het strand gezandstraald in alle richtingen: het waaide er keihard!
Via het binnenland naar het centrum van Vrouwenpolder. Wie voor de wandeling het vooroordeel huldigde dat je niet lekker kan eten in Nederland, kwam bedrogen uit: we hebben er heel lekker gegeten en gedronken. Af en toe priemde het zonnetje door de veranda van de taverne. Het was gezellig, toffe mensen, interessante gesprekken. Toen we van de Zeeuwse rivièra terug huiswaarts reden, werden we bij het binnenrijden van België verrast door het klank- en lichtspel, liters water en donker dat het was.
Dat ondergetekende een kei is in Nederland, bewees hij door de Merksemse Bredabaan op te rijden, ipv uit te komen aan Oud Berchem Kerk. Enig excuus, hij werd afgeleid door de twee vrouwelijke Oeverleden die meereden. Of was het tactiek om meer kilometers te rijden? Het was een leuke dag, prima gesmaakt door de leden die niet wisten dat je zoveel rust en ruimte op 93 km van Antwerpen vindt … |
|
| |
|
 |
