| |
| | mag ik even hier wat zeggen, ‘k doe het in ons aller naam,
aan wie hier hun ziel in leggen, door wie ’t weekend kon bestaan.
Pieter, Nicole, van dees’ mensen, toch een heel groot woord van dank,
mogen w’ oever ’t beste wensen, en op jullie nog een drank.
’t weer was om nooit te vergeten, herfst met zomerse talent,
en dan al dat lekker eten, ’t werd zoveel voor één weekend.
‘k zat zo wat te overwegen, ‘k heb hier zoveel bijgeleerd,
‘k heb wat in de wei gelegen, af en toe mijn lijf gekeerd.
‘k hoorde toen veel wijze woorden, uitspraken zo wonderbaar,
die me heel intens bekoorden, ‘k hield papier en potlood klaar.
’t ging eerst over zwangerschappen, ja, bij oever kan ’t bestaan,
over ‘gaatjes’ ging men grappen, over mannen, vreemd gegaan.
dan ging ’t over vrijstellingen, als ’t verstand ooit wordt belast,
vele kunnen dan afdingen, z’ hebben van ‘teveel’ nooit last.
‘k zag iemand de wei betreden, stierlijk heeft hij zich vermaakt,
stond een beest te ‘koei’- eneren, heeft te vroeg zijn spel gestaakt.
zo graag had ‘k nog meer geschreven, mocht de tijd wat trager gaan,
‘k zal nu elkeen ’t woord terug geven, en hiermee is ’t vers gedaan. |
|
| |
|
 |
