Login 
banner
 
 
 
 
Oever !? Activiteiten Nieuwsbrief Ledenluik
   Deze week
   Op datum
   Deze maand
   Ook voor Niet-leden
   Periodieke activiteiten
   Op soort
   Zoek activiteiten
   Reservatieregels
   Fuiven
   Weekends en Reizen
   Afspraakplaatsen
   Carpooltarieven
   Verslagen
   Annulatievoorwaarden
 
  U bevindt zich hier Activiteiten U bevindt zich hier Verslagen terug vorige   print print
delen mail
 
NIEUWSBRIEF
Verzend  Alleen link
ACTIVITEITEN
pijl lMaart 2024pijl r
madiwodovrzazo
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
MEEST GELEZEN
Oever !?
Deze week
FUIVEN Singles
Activiteiten
Foto's
Nieuwsbrief
ZOEK op oever.be
google-logoOk
Verslag van VR 27/02/2004titel
subtitelOp de bres in La Bresse
 
 
 
 Skiverslag La Bresse 2004 Skiverslag weekend van 27-28-29/2/2004
Ik ski al mijn hele leven!
Het begon al in de kleuterklas, op de plaatselijke “glijbaan”. Laddertje opklimmen, drie treden, en op mijne pamper in volle vaart langs de steile helling naar beneden. “Bravo Ivo”, zei de juf dan, en vol zelfvertrouwen ging ik weer naar boven.
Nu +- 45 jaar later is er niets veranderd. Ik doe het nog altijd, zij het niet meer met een pamper aan mijn poep, maar met latten aan mijn voeten.

We waren met 17 oeverleden op weg naar de Vogezen. Stipt om 16u30 vertrokken in Wommelgem en zonder problemen aangekomen rond 24u in hotel Le Relais de l’Etang-Cornimnt.
Het bleek dat er geen vrouw ter beschikking was om mee naar bed te gaan, dus moest ik het doen met Paul.
De kamers waren klein maar pico-bello. Paul had het geluk dat er een stalen veer door zijn matras stak recht in zijn achterwerk, zodat ik van hem geen last heb gehad. Rond 1u00 lagen we beiden stevig te ronken.

Zaterdagmorgen ontbijt met alles “der op en der aan”. Vervolgens haasten om de bus niet te missen want we moesten nog een 20 km rijden tot aan de pisten. Het weer was goed. De zon ging er doorkomen maar ze was er nog niet zeker van.
Rond 10u stond ik voor de vierde keer op de bres, oog in oog met de bergen van La Bresse. Na een paar experimenten op de pisten voor beginners kreeg ik terug mijn dosis zelfvertrouwen en trok met de lefgozers hogerop terwijl de nieuwkomers met evenveel enthousiasme de pisten beneden onveilig maakten.
Er was ongelooflijk veel volk. Was ik een kat, dan vond ik mijn eigen jongen niet meer terug. Alle Oeverleden verdwenen in de massa. Maar alleman moet eten en drinken, dus op het terras van de taverne kom je altijd wel iedereen terug tegen. Het was aanschuiven om aan eten te geraken. Het duurde echt te lang, zodat we zonder eten terug zijn gaan skiën. So what, goed voor de lijn, en we vlogen zonder eten op één lijn de berg af.
Het ging te snel. De dag was zó om. Rond 17u waren we al terug op weg naar het hotel.

Het hotel zat vol, en alle accommodatie was in werking: de bar, de sauna, de jaccuzzi, alles! Vol enthousiasme spraken we af: vóór het avondmaal, eerst allemaal naar de sauna. “Tout nu” zei ik! “Jaja, volledig naakt” riep iedereen in koor. Ik haastte mij naar mijn kamer om mijn kleren uit te gaan doen en spurtte in mijnen blote door de gangen van het hotel naar de sauna. Ja, watte! Die zaten daar allemaal met hun badpak aan. Daar stond ik dan voor “Jan lul”. Na een tijdje, gelukkig, kwam ook Erik* en Sylke* binnen in adams- en evas-kostuum en voelde ik mij terug onder de beschaafde mensen. (*schuilnamen)

Het avondeten was super. Gang in, gang uit, gang uit, gang in. En als toetje na het eten, een plaatselijke Gilbert Becaud die tot in de vroege uurtjes alle bestaande Franse chansons ten beste gaf. De eetzaal veranderde zowaar in een discotheek en wie nog niets gebroken had kon nog wat risico’s nemen op de drukke dansvloer.

Rond middernacht gingen de nachtraven naar de bar, en ik natuurlijk ook.
Om mijn opkomende tandpijn te verdoven was ik verplicht om tot de laatste man te blijven.
Daar had ik ’s anderendaags spijt van.

Zondag liep mijn GSM al af om 7 u en dat was niet met mijn goesting. Maar ja, als je op vakantie bent moet je alles geven. Dus ik spring mijn bed uit en… kruip naar de WC. Hoofdpijn, tandpijn, misselijk. Alles geven, dacht ik, met mijn mond open boven de WC. Het luchtte op, en om 8 u zaten we weeral lekker te ontbijten. Omdat we gisteren ‘s middags geen kans hadden gehad, door de drukte, om in het restaurant op de piste te eten, propte ik stiekem mijn zakken vol met eieren en koekjes. Ze zullen mij niet meer hebben!

Weer ideaal skiweer. Veel sneeuw, nu en dan zon, maar ongelooflijk druk. De ervaren skiërs kozen dan ook voor rustiger paden en sommigen gingen naast de pisten tussen de bomen skiën. Leuk maar niet als ze plots voor jou stoppen . Ik volgde, maar had teveel snelheid, en in het gat van mijn voorganger wilde ik niet zitten. Naast mij, links en rechts, waren de bomen ook niet geneigd om mij vriendelijk op te vangen. Dus probeerde ik op het smalle paadje de alomgekende “ploeg” om af te remmen. Niks van! Vlam! Ski’s over elkaar en “salto mortale” , in de bomen! Gelukkig ben ik goed verzekerd. Zelfs de “bleiters” worden betaald op mijn begrafenis. Alleen de eieren in mijn zakken waren niet vermeld in mijn polis. Ze waren gelukkig hard gekookt en in gruizelementen. Ze hadden mijn val gebroken. Enfin, liever die eieren, dan die anderen.

Op de middag in het restaurant, was het weer hetzelfde liedje. We gingen beneden kijken of het daar minder druk was maar,
het was niet te doen. Dus toch maar naar de bergtaverne. Juist op tijd voor de grote toeloop.
De zon was van de partij en dus haalde ik mijn “factor 20” boven om te smeren. Dat had ik dus niet moeten doen, want prompt was de zon terug weg. De pestkop!
Het was al snel 16u15 en jammer genoeg moesten we naar de bus. Die veranderde in één grote kleedkamer en zonder gène werden de zweterige skipakken verwisseld voor een meer luchtige outfit. Douchen waren niet voorzien in de bus en dus werd de gezonde berglucht van La Bresse vervangen door zwoele parfums van Chanel.

Wat onmogelijk scheen gebeurde toch. Iedereen was op tijd en de bus kon vertrekken.
Binnen anderhalve maand zijn we terug weg, dacht ik. Het is een goeie voorbereiding voor Andorra van 8 tot 16 april.
Als ik thuis kom ga ik onmiddellijk beginnen trainen. In Andorra wil ik 8 dagen alles geven.
En zonder overgeven.
 
 Top
Laatste wijziging: 17/07/2007 15:01:27    
 
© Oever V.Z.W. Durentijdlei 52, 2930 BrasschaatGSM 0478/54 54 54 | pieter@oever.be