| |
| | Eigenlijk begon de reis voor enkelen van ons al een week voor ons vertrek. Lutgarde, die het kantoor en de winkel van Boer Wim in België openhoudt, had ons laten weten dat ook een zekere Peter met ons op reis zou gaan. Peter zit in het onderwijs, maar daarnaast werkt hij ook nog als freelance-reporter voor Radio 2 en 'De Gazet van Antwerpen'. Peter was dus van plan om een reportage van onze Lavendelweek te maken en wilde dus graag al voor ons vertrek een eerste interview. Uiteindelijk hebben Pieter en Nicole vooraf al aan Peter verteld wat hun verwachtingen waren.
De groep bestond uit een 30-tal mensen; jonge, oudere, families. Uiteraard was niet iedereen met Oever op reis, veel mensen waren via een beurs met de organisatie van Boer Wim in contact gekomen. Dit was ook geen groepsreis in de gewone zin. De mensen konden kiezen tussen een verblijf op de camping, in een gîte, een chambre d'hôtes of in een hotel. De meeste zijn wel met hun auto naar het zuiden getrokken, maar sommigen onder ons ook met de TGV.
Wie is eigenlijk Boer Wim? Tot enkele jaren geleden waren hij en Lutje, zijn echtgenote, eigenaars van een kinderboerderij in de buurt van Turnhout. Nu brengen zij een heel stuk van het jaar door in Orgnac l'Aven, een klein dorpje net op de grens van de Ardèche met de Gard, in een mooi huis met lavendelkleurige luiken voor de ramen. In Issirac, op 15 minuten rijden van Orgnac, zijn de lavendelvelden van Boer Wim. En omdat dit heel bijzondere lavendelvelden zijn, liggen deze redelijk verscholen, een kwartiertje wandelen van de parking.
Afspraak elke morgen om 10.00 uur op het veld. Als je iets over lavendel moet weten, vraag het maar aan Boer Wim, hij is dé expert. De lavendel stond in volle bloei, vele rijen mooie, zalig riekende lavendel. Rondom geen huis, geen weg, alleen het geluid van de krekels en het gezoem van de bijen. Een kleine werktafel werd opgezet, iedereen zocht een plaatsje in de schaduw, op een steen, op een deken of ook gewoon op de grond. Vooral water, veel water, want het was snikheet, 40 graden en zelfs meer. Dan een schaar of mes genomen, en de oogst kon beginnen. Lavendel pluk je niet, lavendel wordt gesneden. In de struiken zitten veel insecten, dus eerst voorzichtig alle bijen uit de weg 'vegen' en zien of er geen serieuze spin haar net in je struik gezet heeft. Ik heb wel ook van heel dichtbij kunnen volgen hoe een sprinkhaan haar eieren in een struik afgezet heeft, héél bijzonder.
Iedereen kon zoveel lavendel snijden als hij of zij wilde. Als de zon te hevig werd, zijn we met onze bundels terug in de schaduw getrokken. Hier stond Lutje al klaar om ons de mooie dingen te tonen die men met lavendel kan maken. Bij voorbeeld een granaatje: je pakt 38 lange stengels lavendel, en bindt deze met een lint van ca. 1,50 meter lengte net onder de bloesems vast. Dan buig je de stengels over het lint naar beneden, één voor één. Dan pak je terug het lint, en weef dit door de stengels, twee stengels over het lint, twee eronder. Dit doe je tot die bloesems volledig achter het lint/stengel-weefsel verdwenen is. Nu de stengels opnieuw vastbinden en een mooie strik met de rest van het lint maken, alle stengels op dezelfde hoogte afknippen, en voilà, het granaatje is klaar. Nu heb je een mooi bloemstukje met de zalige geur van lavendel, maar zonder dat de bloesems er kunnen uitvallen.
Rond een uur of één was het tijd voor het aperitief. Sommigen van de groep trokken met Boer Wim naar de schaduwrijke tuin van Dame Tartine, voor een lekker fris glaasje biologische witte wijn. En om de een of andere reden waren de Oever-mensen er altijd bij, van werken word je tenslotte dorstig. Pieter en Nicole zijn wel verontschuldigd, zij hadden tenslotte ook hun kamer bij Dame Tartine gehuurd en hadden geen andere keuze!?
Uitstappen waren er natuurlijk ook, voor wie wilde: Naar een Provençaalse markt, naar het lavendelmuseum in St. Remèze, of in de grot van Orgnac l'Aven. Wat een verluchting om plots een uurtje in een aangename 17 graden te kunnen zijn. De grot is maar sinds enkele tientallen jaren gekend, maar hoort ondertussen al tot de de 'Grand sites de France'. 750 trappen leiden je naar beneden, in de grandioze wereld van stalagmieten en stalagtieten. Frankrijk heeft vele grotten, maar dit is zeker één van de mooiste.
Tijdens ons verblijf heeft onze reporter Peter nog verschillende mensen geïnterviewd, en op 4 augustus konden wij onszelf 's middags al op Radio 2 horen. Het is moeilijk te beschrijven, maar iedereen heeft bevestigd hoe speciaal deze week was. Alles kon, niets moest, alleen of met de groep. Zelfs de mannen konden hun plezier in het oogsten en knutselen met lavendel vinden, wat niet zo vanzelfsprekend was. Uiteindelijk kon iedereen wel zeggen: Het was een toffe en unieke belevenis, hier ben ik tot rust gekomen.
Ulrike |
|
| |
|
 |
vorige
print
