| Verslag van VR 11/07/2003 |  |
 | Zeilweekend, 11 juli 2003 |
|
| |
 |
|
 |
| |
| | We vertrokken in Berchem aan de kerk om half drie.
Na een korte kennismaking met de medepassagiers vertrokken we richting Nieuwpoort.
Ik kende er niemand van, want dit was mijn eerste activiteit met Oever. Dus afwachten maar.
Ik reed met een Volvobmw mee met een zekere Christel samen met Lieve en Omer. Ik was moe van de afgelopen werkweek en zei:"Ik zit wel achter de chauffeur want ik ben de kleinste en ik ben moe en ik wil slapen!" Commentaar van de chauffeur:"oh nee hé, dit appreciëren wij niet hoor!"dus wakker blijven was de boodschap.
Onderweg lekker gekletst en even een plasstop gemaakt en we waren binnen de kortste keren op onze bestemming.
Daar lag zij dan, de Sun Magic, maar geen schipper te bespeuren. Och dat geeft niets, we gaan toch gewoon aan boord, schipper of geen schipper.
Ondertussen was Bea met haar Ventomercedes ook gearriveerd met Karin, Linda en Lesley . Dus het gezelschap was compleet.
Dan arriveerde de schipper.
Onze schipper heette Marc, en viel blijkbaar meteen in de smaak bij alle vrouwen.
Nadat de hutten verdeeld waren, hebben we ons gestort op een aperitiefje en de lekkere kaas en .... veel wijn. Lekker keuvelen tot laat in de nacht.
Echte zeelui gaan vroeg onder de wol, wij dus NIET!
's Nachts kwam er een luid gesnurk uit de hut van ... Omer en Lesley en volgens Christel liepen er 's nachts mensen over het dek met bruine schoenen die ritselden met plastic zakken. Vreemd toch?
Linda sliep op de bank met oordoppen.
Ondanks onze eerste doorzakker werden we onherroepelijk door onze captain uit ons bed gejast om 7 uur. Een stevig ontbijt met stokbrood, een briefing van wie doet wat en weg waren we. Op naar het verre Breskens.
Eerst nog even dag zeggen aan de knappe matrozen die paraat stonden op het flotielje dat klaarlag om "onzen Albert" te salueren, maar die ondanks onze vele verzoeken niet bij ons aan boord mochten komen. Brutte pech toch hé.
Onze captain zorgde voor een lekkere lunch en verder werd er gelegen, gehangen en gebabbeld, diegenen die wilden sturen deden dat. Het was zuiders weer. We voeren halve wind naar Breskens.
Bijna in Breskens werden de taken weer verdeeld. "We strijken de zeilen niet op zee maar wel in de haven" zei onze captain. Shit, wij hebben helemaal geen strijkijzer bij hoor! Wat zijn landvasten, schoten en wat zijn vallen? ‘t Was niet gewoon. Eenmaal de taken verdeeld en het strategisch plan uitgewerkt, was het voor het eerst muisstil in de kuip. Iedereen zat zich mentaal voor te bereiden voor de landing... niet in Normandië, maar in Breskens. En het is ons nog gelukt ook.
Oef!, en nu een fris glaasje champagne met een aardbeitje erin!
"En diegenen die willen zwemmen, doen maar hoor", want volgens de schipper was het water 21°C.(hm!)
De moedigsten onder ons waren Lieve en Bea.
Die avond werden we vergast op quiche en wijn, wederom klaargemaakt door de captain die ondertussen heel populair was geworden bij de vrouwen omdat hij van het uitstervende ras was volgens ons. "Zo'n mannen lopen er tegenwoordig niet veel meer rond!" We zouden hem uiteindelijk onder ons verdelen en dit noemt men COVENTSCHAP. Maar we hebben het hem toch niet durven voorstellen.
Die avond kwamen de verhalen los en we zaten ondertussen opgescheept met Peppi en Kokki, een "zwarte dekker" en met een “zebra”. Het was volle maan en geen zuchtje wind en dat is gevaarlijk! Schippers kunnen dan niet slapen zo zegt de overlevering!
En dan was er ook nog het mysterie van de fles van Christel. Die had "een message in a bottle" bij die ze op een bepaald ogenblik, afhankelijk van de stroom en het getijde overboord zou gooien in de hoop dat iemand ze ooit zou vinden. Maar wat stond er nu in die message? We hebben op alle manieren geprobeerd haar het geheim te ontfutselen maar ze zweeg als een graf. De volgende ochtend vroeg uit de veren en hop naar Nieuwpoort. Zalige zon maar helaas niet genoeg wind. De fok te loevert gezet maar het hielp niet zoveel. Bij Duinbergen is uiteindelijk de mysterieuze bottle overboord gegaan, een plechtig moment, en wij hopen allen dat dit goed af zal lopen.
Geen wind, geen probleem.
Op de motor dan maar. Toen opeens, na een aantal uur, de wind de kop op stak. Hola, fokje zetten, grootzeil over bakboord en voor de wind naar Nieuwpoort. Opeens was iedereen weer wakker. Even gijpen, wat de captain heel leuk vond trouwens!
Onze "frut" werd langzaam zuur!
Nieuwpoort haven naderde. Het einde van ons zalig weekend. Om ongeveer 20 uur liepen we binnen.
Nog effe de nodige groepsfoto's nemen en nog even nakaarten met de laatste flessen wijn en dan was het zover. Inpakken en wegwezen. Het afscheid. Intens, oprecht hartelijk.
Ik heb genoten van dit weekend, de sfeer, de hartelijkheid, de bereidwilligheid. Het onbewust op elkaar inspelen, wat toch niet zo simpel is met zo veel mensen in een beperkte ruimte, was enorm. Chapeau! Een aanrader voor iedereen en zeker voor herhaling vatbaar!
Chris |
|
| |
|
 |
 |
Laatste wijziging: 17/07/2007 15:04:12 |
 |
|
|
|
|
vorige
print
