Login 
banner
 
 
 
 
Oever !? Activiteiten Nieuwsbrief Ledenluik
   Deze week
   Op datum
   Deze maand
   Ook voor Niet-leden
   Periodieke activiteiten
   Op soort
   Zoek activiteiten
   Reservatieregels
   Fuiven
   Weekends en Reizen
   Afspraakplaatsen
   Carpooltarieven
   Verslagen
   Annulatievoorwaarden
 
  U bevindt zich hier Activiteiten U bevindt zich hier Verslagen terug vorige   print print
delen mail
 
NIEUWSBRIEF
Verzend  Alleen link
ACTIVITEITEN
pijl lMaart 2024pijl r
madiwodovrzazo
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
MEEST GELEZEN
Oever !?
Deze week
FUIVEN Singles
Activiteiten
Foto's
Nieuwsbrief
ZOEK op oever.be
google-logoOk
Verslag van DI 29/07/2003titel
subtitelDe adembenemende gletsjertocht op 29 juli 2003
 
 
 
 Om 6 u vroeg in de morgen komen ze aan het ontbijt Jos, Paula, Patricia, Wilfried en Stefan. Goedemorgen…. goeiemorgen…… goedemorgen…… g..morge……(die was nog niet goed wakker) Dan viel de stilte……...! Iedereen is zenuwachtig. Ze proberen de spanning wat te verbreken met af en toe een grappig opmerking te maken, maar het lukt ze niet te goed. Vijfentwintig minuten later staat iedereen reeds op de afspraakplaats druk bezig met de rugzak te controleren of alles compleet was: klimgordel, stijgijzers, piolet……. Stipt op tijd komt de gids Gaby de parking opgereden met zijn 4x4. De heren comfortabel vooraan in het voertuig, de dames achteraan op de houten banken in de veel te lage bagageruimte.

Na een 10 tal km op de baan belanden we op een ruw bergpad in Val Thorens. Terwijl de heren rustig genieten van het panorama en wat fotokes nemen (daar kunnen de dames nadien ook nog van genieten) worden de dames heen en weer geslingerd, zich krampachtig vast houdend aan de geïmproviseerde houten bank. Hoofd tegen het plafond, naast de bank, onder de bank tussen de puntige stijgijzers en dat duurt zo’n drie kwartier.

Aan de voet van de gletsjer halen we de dames uit de bagageruimte, het zijn taaie exemplaren, eerder uitzonderlijk bij Oever. Maar toch heeft de misselijkheid bijna toegeslagen, niet te verwonderen.
We trekken de klimgordel aan en zetten de stijgijzers onder onze loodzware bergschoenen. Met de piolet in de hand zetten we de eerste passen op het ijs.
Nauwgezet volgen we de instructies van onze gids Gaby: stap voor stap word alles uitgelegd en voorgedaan.
De helling wordt steiler en steiler. We zijn genoopt ons per vier vast te maken aan hetzelfde koord en een nieuwe techniek van stappen toe te passen. In het Frans heet dat “en canard”. Onmiddellijk lanceert een van de dames de nieuwe stijl van het jaar 2003 “En canard Belge” De gids is er niet gerust in en raadt ons dan toch maar aan om “en canard Français” zoals hij voorgetoond heeft verder de steile helling op te klimmen. Boven aan de overgang naar het vlakke gedeelte van de gletsjer worden we onmiddellijk geconfronteerd met enkele diepe kloven.

We balanceren op de randen naast en tussen de kloven met veel zzeellff-vveerr-ttrroouu-wweenn. Daar we per vier aan hetzelfde koord hangen kunnen we onmogelijk eenzaam en alleen in de gletsjerspleet verdwijnen. De gids geeft nog een kleine demonstratie door na een korte aanloop, over een enorm diepe spleet van enkele meter breed te springen. “Volg me maar…”. IJselijke stilte…. Gelukkig was het maar een grapje van onze gids. “Drink maar even en als je wil, maak ondertussen wel wat foto’s met jullie toestel”.

Plots verschijnt als een fata morgana een gapende afgrond. We beseffen al vlug dat het de naakte werkelijkheid is en ondanks dat we beginnelingen zijn, we de helling naar beneden moeten zien te komen. De laatste instructies worden gegeven en de eerste passen met de scherp in het ijs krakende stijgijzers worden gezet. Het vergt heel wat inspanningen en beneden gekomen weten we dat we een grote vooruitgang hebben gemaakt.
Tijdens het volgende uurtje ijsklieven genieten we van het prachtige landschap en ademen met volle teugen van de frisse, ijle berglucht.

De eerste toppen van het natuurpark “Parc Nationale de la Vanoise” naderen, hét hoogtepunt van de tocht, 3140 m hoog: tijd voor onze lunchpauze op enkele grote rotsblokken.
Na nog een stevig vermoeiende afdaling langs een rotsig parcours en ontdaan van onze stijgijzers, genieten we van het toetje: we glijden, net zoals in onze kindertijd, één voor één naar beneden op een sneeuwmassa, sommigen gehurkt, anderen op hun poepje!
In de verte zien we reeds de 4x4 van onze gids. Nu stappen 2 mannelijke oeverleden achteraan in de koffer van de 4x4 beseffende dat ze hun imago van stoere jongens moesten hoog houden.
Het was een toffe en sportieve groepservaring die ze nog lang zullen herinneren.
Stefan en Jos.
 
 Top
Laatste wijziging: 17/07/2007 14:59:30    
 
© Oever V.Z.W. Durentijdlei 52, 2930 BrasschaatGSM 0478/54 54 54 | pieter@oever.be