| |
| | Vandaag staat een wandeling in de bossen van Kasterlee ingepland in de agenda. Er is een verrassingstussenstop voorzien, en dat belooft.
Op weg naar Kasterlee regent het, maar na meer dan 3 jaar wandelervaring met Oever vermoed ik dat het op de wandeling droog zal zijn.
De auto’s komen één na één de modderige en ruime parking aan de Hoge Mouw opgereden.
Het is telkens leuk om te ontdekken wie er allemaal mee zal wandelen.
Even na 12 uur vertrekken we, met 26 ongeveer. De frisse lucht, het gezelschap van gelijkgestemde mensen, de vriendschap, de leuke luchtige gesprekjes, ook vandaag is alles prima.
Patrick en May zoals steeds de rust zelve, begeleiden ons feilloos door de bossen over verharde en hobbelige paden. We balanceren over smalle strookjes vaste grond, om diepe en minder diepe vijvertjes te omzeilen. We beklimmen enkele heuvels en wandelen langs beken met schijnbaar stilstaand water en bomen met bovengrondse wortels. Heel de omgeving straalt rust uit.
Het blijft echt droog en een waterig zonnetje slaagt er zelfs in om door de winterse lucht heen te priemen.
Plotseling moeten we rechtsaf slaan. Tot onze grote verbazing zien we vuren branden met heuse houtblokken en bijpassende rookpluimen.
We zien een grote zwarte ketel hangen boven een vuurtje van houtblokken.
Aan een lange tafel zien we mensen geduldig en schijnbaar met veel ervaring bezig.
Het tafereel werkt op mijn fantasie en doet me even denken aan de ontdekkers, emigranten van Amerika, die met hun huifkarren door de steppen trokken naar hun nieuwe woonplaats en onderweg ook moesten eten….
Eerst begrijp ik het niet zo goed, maar dan deelt Patrick ons mee dat er ons een schitterend winters buiten eetfestijn te wachten staat.
We voelen ons eventjes V.I.P. ’s, er is zelfs een heuse fotograaf aanwezig, die onze aankomst op de gevoelige plaat vastlegt. De overheerlijke pompoensoep (volgens de specialisten), het gebakken spek met voor de liefhebbers bruine suiker tussen een bruine boterham, de zoete warme glühwein, en warme chocomelk, alles staat verbruiksklaar uitgestald en we worden op onze wenken bediend.
In een minimum van tijd staan we allemaal te genieten van de lekkere verrassing. We kiezen allemaal ons plekje uit op stoelen en banken of rechtstaand. We worden er stil van en zijn onder de indruk …
Wanneer we na een tijdje allemaal klaar zijn om de 2e helft van onze wandeling af te werken, wordt er eerst nog een groepsfoto genomen.
Ruim voor de zon aan de hemel achter de aardbol verdwijnt en de duisternis de bossen weer een andere winterse aanblik zal geven, zijn we terug aan onze wagens. Het voelt ondertussen bar koud aan buiten, tijd om de gezellige warmte van de huiskamer op te zoeken.
Patrick, May en alle mensen die dit initiatief bedachten en eraan meegewerkt hebben, dank je wel en proficiat, het was geslaagd. |
|
| |
|
 |
