Verslag van VR 31/10/2008titel
subtitelWeekendje Bever (31 okt tot 2 nov 2008)
 
 
 
 Op 31 oktober vertrokken we op stilteweekend naar Bever.
Uit vorige verhalen wist ik dat dit weekend altijd geslaagd was geweest. Bij de voorbereidende vergadering echter had Nicole ons op het hart gedrukt ter plekke stil te zijn en ons aan de afspraken te houden, eigenlijk ons aan te passen aan het kloosterlijk leven (?!?).Anders gezegd: het omgekeerde van “Oeveriaans” gedrag. Dit weekend zou dus voor mij een redelijke beproeving worden en een oefening in zelfdiscipline. Ik was benieuwd!
Het begon al goed. We waren nog niet bij Brussel of we stonden al in de file. Gevolg: te laat op de afspraak!
Gelukkig stond Nicole ons al op te wachten om ons de kamers te wijzen en we maakten dan ook voort met uitpakken. We konden nog net meehelpen om de super lange kloostertafel te dekken.
Na het avondeten dat, ik zou zeggen traditiegetrouw, weer super verzorgd was door Nicole en Pieter, gaf onze gastheer Johan ons een degelijke rondleiding. Alles was tot in de puntjes uitgedacht en ecologisch verantwoord: materialen, kleuren, verwarming, geluid, lichtinval, voorzieningen, aan alles was gedacht en het zag er allemaal keurig en verzorgd uit en het was er lekker warm.
Eén van de revelaties voor mij was de grote bibliotheek/leeszaal die heel gezellig was ingericht. We mochten vrij gebruik maken van boeken en CD’s. Keuze genoeg!
De andere revelatie was de prachtige kapel: ruim, sober, licht en warm. Er lagen en hingen overal tapijten. Ik voelde me hier in Bever direct thuis. Dit werd nog versterkt door het feit dat we onze pantoffels moesten aantrekken. Huiselijker kan toch niet zeker!
Hoewel de nacht al lang halverwege was, kon ik niet aan de verleiding weerstaan nog even in die bib te duiken om nog later in een zalig bed als een blok in slaap te vallen.
De volgende dag genoten we alweer van de heerlijkste dingen aan de ontbijttafel. En het moet gezegd: de ons opgelegde stilte viel enorm mee. Het was toegestaan te praten en gelukkig ook te lachen(discreet!). En of het nu kwam door de gastheer, de sfeer of de omgeving alle “Oeverianen” hielden zich aan de afspraak. En hoe verder het weekend vorderde hoe gemakkelijker dat werd. Hierdoor ontstond een heel apart samenhorigheidsgevoel. Ja, we zaten ook niet voor niets in een klooster hè! En als ik er nog aan toevoeg dat diezelfde sfeer ook behouden bleef tijdens de wandelingen, dan was het wonder wel helemaal compleet!
Zaterdag gingen we de hele dag stappen. Jammer genoeg viel het weer niet mee: de hele dag miezerregen en naar het einde toe zelfs een volledige natuurdouche (paste wel in het eco-systeem van het klooster). Gevolg: van de natuur heb ik niet zoveel gezien, wel heel veel modder, nat gras en natte akkers vol plassen. Dit alles in vele grijsschakeringen. Leuk was dat niemand hier maar één keer over heeft zitten zeuren.
‘s Avonds, toen we allemaal weer “gevoed” (alweer uitstekend), opgedroogd en opgewarmd waren, gingen we in de kapel naar een concert luisteren. Ik vond het heel speciaal: 3 musici die een soort repetitief, dwangmatig stuk brachten waarbij telkens het ene instrument het van het andere scheen over te nemen. Boeiend en met grote klasse gebracht. Van mij had het wel wat langer mogen duren.
De volgende dag was het stralend weer en toen zag je pas hoe mooi en landelijk het Pajottenland is met zijn glooiende heuvels en kleine dorpen. Echt om nog eens terug te komen!
Wie dacht dat er alleen maar gewandeld en gegeten werd heeft het mis. Binnen Oever schijnt heel wat talent te zitten. Zondagnamiddag zijn spontaan twee “Oeverianen” in de kapel aan de vleugel gaan zitten en kregen we nog een miniconcertje toe. We waren op slag vol enthousiasme.
Ook kooktalenten ontbraken niet. De avondmaaltijd en soepen waren ronduit verrukkelijk! En we kregen zomaar heerlijke, zelf gemaakte cake gepresenteerd.
Later, alweer aan tafel, bleek er nog talent aanwezig. Enkelen onder ons gaven een humoristische sketch ten beste in echte Gregoriaanse stijl. Het klooster had zijn uitstraling duidelijk niet gemist!
Mijn aanvankelijk “gemengde” gevoelens bij de aanvang van dit weekend hadden inmiddels plaats gemaakt voor alleen maar positieve. Een fijn weekend in een zeer goede groepsgeest was weer omgevlogen.
Pieter en Nicole, fijn dat jullie er zijn!
Carin B.
 
 Top
Laatste wijziging: 01/03/2010 16:55:57