| |
| | Op maandag 4 februari gingen we met 18 man (eigenlijk 15 vrouwen en 3 mannen!) achter de schermen van het Ballet van Vlaanderen kijken.
Het begon niet goed: de afspraakplaats aan het Theatherplein in Antwerpen bleek Kattendijkdok te moeten zijn.
Met nog ong. 15 minuten over is het niet evident om met het openbaar vervoer van het centrum van Antwerpen naar de dokken te rijden. Na wat heen en weergepraat en getelefoneer kwamen we uiteindelijk toch nog ter plekke en werden we met open armen ontvangen.
Samen met een grote kop koffie/thee was de miserie weer snel vergeten.
We gingen eerst naar de tweede verdieping. Hier kregen we een hele uiteenzetting over hoe het Ballet v. Vlaanderen was samengesteld, de organisatie, de lonen, de repetities en de lessen. Aansluitend mochten we zo’n les bijwonen op voorwaarde dat we strikt onze mond zouden houden. Dit was voor mij best wel moeilijk want wat die mensen fysiek presteren is buitengewoon. Het leek wel een voorstelling op zich en dan te beseffen dat ze dit 6 van de 7 dagen volhouden van 10u tot 18u!
Na dit indrukwekkend begin mochten we naar het naaiatelier.
Opnieuw viel mij op hoe hard en intensief hier gewerkt wordt met een minimum aan personeel. Het was zalig om even voorzichtig met je hand langs al die mooie stoffen van de kostuums te glijden. Allemaal handwerk!
We liepen verder en kwamen in de “pointesruimte” , een kamer met wel honderden balletschoentjes.
Iedere danser en danseres heeft zijn eigen vakje. Bijna iedere dag komen ze langs voor een nieuw paar!
We vervolgden onze tocht naar de kelders. Hier lag het vol pruiken, hoeden, maskers, allemaal netjes gerangschikt en ook veel tutuutjes en moderne outfitjes, alle even minuscuul en frêle.
Eenmaal weer boven bezochten we de ateliers waar de decors worden gebouwd, ontzagwekkend groot en heel creatief, en verder het podium met zijn technische snufjes. Een ex-balletdanser, nu technicus bij het
Ballet, gaf ons een fijne toelichting. Er werd ook verteld wat er gebeurt als er “op verplaatsing”
wordt gespeeld: een half dorp wordt mee verhuisd en ter plekke weer opgebouwd!
Tenslotte eindigden we in de comfortabele rode zeteltjes in het theater zelf. Ook nu weer kregen we een laatste professionele uitleg over het Ballet v. Vl., o.a. over de subsidies. Het was inmiddels al na enen.
Ik was moe maar het was een superfijne, boeiende, leerrijke ochtend. Als je de kans krijgt, ga dan zeker mee.
Carin Brouwer |
|
| |
|
 |
vorige
print
