| Verslag van DI 29/04/2003 |  |
 | Watou, 1 mei weekend |
|
| |
 |
|
 |
| |
| | Reistassen inpakken... wat moeten we meenemen? Warme regenkledij, maar ook wat zomers, want het ging wisselvallig zijn. Nog even snel een schoonmaakbeurt met de stofzuiger, want het was geleden van de reis naar de Vulkaneifel dat mijn wagen nog een grondige interne beurt heeft gehad. Bovendien wou ik hiermee een goede indruk maken op de vrouwelijke medereizigers.
Een vlotte rit bracht ons van Berchem naar het poëtische, West-Vlaamse Watou, op nog geen 200m van de Franse grens.
In de gîte aangekomen kregen we een kamer toegewezen: het extra lange dubbel bed trok mijn aandacht. Snel heb ik het opgemaakt met lakens van 2m80 lang: ik zou mijn beentjes dus goed kunnen strekken. Nadien kreeg ik zelfs nog vrouwelijk gezelschap in mijn bed: dus ik zou geen moment koude voeten hebben!
De eerste avond maakten we het gezellig met een glaasje wijn en een knabbeltje: dat was om het ijs te breken, hoewel ik geen ijs heb gezien: we voelden ons hier helemaal thuis. Met 2 dozijn waren we, vrouwen in de meerderheid, voor mij toch heel wat nieuwe gezichten. Oh, ja ook Cannelle was er bij: de speelse viervoeter van Céline. Tevergeefs heb ik erachter gelopen om haar in mijn fototoestel te krijgen...
2 Wandelingen hebben we gedaan, de eerste in Bergues: een Frans-Vlaams vestingstadje vlakbij Duinkerke dat er nog steeds hetzelfde lijkt uit te zien als voor WO II.
De tweede wandeling, de dag nadien in het toeristische Roesbrugge ging langs de Dode Yzer. In 't Rohardushof proefden we de zoete "Zatte Bie", een "Leute" en de exclusieve "Forte Brun". Deze laatste wordt gebrouwen in de brouwerij aan de overkant van de straat: "100m lang en 14m breed", zoals de cafébaas zo sappig kon vertellen!
Door het wisselvallige weer zijn de geplande kayak en strandwandeling in het water gevallen. We kwamen wat vroeger naar huis en genoten extra lang van de sauna en het zwembad... puur genot. Het leek wel Hezemeer in het klein, maar dan met mooier volk!
De donderdag was er een kaasschotel als avondmaal. Heerlijk is dat bij een glaasje Zuid-Afrikaanse rode of witte wijn. Van de voorraad wijn bleef niet veel meer over. Een reden te meer om 's anderendaags enkele extra kisten aan te voeren.
Die avond hadden we een afspraak in "De Nieuwen Appel" voor een spelletje balbolling.... In een uitgeholde baan moesten we per ploeg 10 houten ballen zo dicht mogelijk bij de “plúmme” gooien. Een juiste dosering van de spieren was nodig omdat de ballen niet in de “zak” zouden terecht komen. Na wat oefenen lukte het voor sommigen heel aardig: ja het was een plezant spelletje.
Vrijdagavond, na de wandeling was er een barbecue. Niet alleen het vlees en de wijn viel in de smaak, ook de muziek... Sommigen waagden zich aan enkele danspasjes. Dat werkte zo aanstekelijk dat niemand kon blijven stilzitten. Bij gebrek aan een dansvloer, deden we het maar op de stevige tafels: een mini Oeverfuif zeg maar.
De zaterdag stond er een mooie landelijke fietstocht op het menu. Het weer was prima: niet te warm, geen regen, maar wel wat wind. Dus we hebben wat gezweet, maar met veel tussenstops kon iedereen mee.
Het hoogtepunt van de tocht was de tussenstop in de Sixtus abdij van Westvleteren. We proefden er de heerlijke plaatselijke trappist. Ondertussen kwam een groepje vrijgezellen naast ons zitten, waarschijnlijk aangetrokken door onze onweerstaanbare zweetgeur. We raakten in gesprek: we antwoordden dat we uit Antwerpen kwamen, dat we hier met de fiets waren en nu in Watou woonden. Natuurlijk liet ik de foto's zien op mijn digitaal toestelletje... dat is altijd een succesvolle methode om onopvallend wat dichter bij de dames te gaan zitten! Mijn dag kon niet meer stuk: natuurlijk hebben we dat op de virtuele gevoelige plaat vastgelegd en ik beloofde Marleen de foto's door te mailen.
Dan terug de fiets op, ik koos voor de verkorting, want ik wou snel thuis zijn, zodat ik nog een kabeltje kon kopen om mijn digitaal fototoestel aan te sluiten op de TV in de gîte. Ondertussen was de sauna voldoende opgewarmd om ten volle te kunnen genieten van het dagelijkse ontspanningsritueel.
Daarna was het toen tijd voor de pensen, beulingen en kippenbilletjes, op de barbecue klaargemaakt: ze smaakten heerlijk met appelmoes of kriekjes. Het Breugheliaanse feest was een succes, als tussengerecht kozen we voor de felbegeerde diavoorstelling met de foto's van de voorbije dagen.
Hoewel onze kamer vlak boven de doucheruimte gelegen was, moesten we een heel hindernissenparcours afleggen voor onze sanitaire behoeftes, vooral 's nachts met de schaarse verlichting op de gang niet ongevaarlijk. Eén van onze bewoners heeft de stevigheid van de eiken balken met succes uitgetest: ze gaven geen krimp! De valpartij die hiervan het gevolg was, maakte wel iedereen wakker, behalve den deze met zijn oordopjes in: ik heb het dus maar gehoord aan de ontbijttafel.
's Morgens telkens hetzelfde ritueel: ik trok mijn badjas aan en liep via de eetzaal en keuken naar de doucheruimte. Niets is zo heerlijk dan 's morgens na een verkwikkende douche enkele baantjes te trekken in het verwarmde zwembad. Die luxe heb ik thuis niet!
Ondertussen was de ontbijttafel gedekt en kon je niet naast de geur van versgezette koffie en knapperige broodjes.
De zondag, de rustdag, lokte het stralende weer ons naar de kust van Bray Dunes, vlakbij De Panne en we genoten van een heerlijke strandwandeling, de terrasjes en een zonnebad.
Rond 16u keerden we terug naar huis voor het afscheid bij een gebakje en een tas koffie. Daarna reden we, voldaan van onze vakantiegenoegens, écht naar huis. Voor diegenen die er niet bij waren: de volgende keer niet twijfelen.
Jos Cautereels |
|
| |
|
 |
 |
Laatste wijziging: 17/07/2007 14:37:45 |
 |
|
|
|
|
vorige
print
